Ο Shane Connolly ξεδιπλώνει την ιστορία των λουλουδιών μέσα στον κόσμο των παραμυθένιων γάμων βασιλικών οικογενειών.
«Είναι δύσκολο να το πιστέψουμε σήμερα, αλλά η βασίλισσα Victoria αγνόησε όλα τα τότε ενδυματολογικά στερεότυπα και φορούσε λευκό νυφικό για να παντρευτεί τον πρίγκιπα Αλβέρτο, το 1840. Αυτό που εκείνη επινόησε αποκρυσταλλώθηκε μέσα από την άνοδο του Χόλιγουντ και τις ταινίες της δεκαετίες του '30.
Η δεκαετία του '30 είναι και για έναν ακόμη λόγο σημαδιακή καθώς στο προσκήνιο ήρθε η Αγγλίδα Constance Spry, ο άνθρωπος που γνώριζε και αξιοποιούσε διακοσμητικά όσο κανείς άλλος τα λουλούδια. Πίστευε ότι τα άνθη που θα «συμμετείχαν» στο μυστήριο έπρεπε να παραπέμπουν σε κοσμήματα: λαμπερά και όμορφα. Ήταν εκείνη που ανέπτυξε το μπλέξιμο και το συνδυασμών των λουλουδιών σε μια ιδιαίτερη μορφή τέχνης.
Μια από τις πρώτες δουλειές της ήταν ο γάμος της Nancy Beaton, τον Ιανουάριο του 1933. Ο αδελφός της, Cecil Beaton, την ήθελε να μοιάζει με τη Βασίλισσα του Χιονιού και τα λουλούδια φυσικά έπρεπε να ήταν λευκά σαν το χιόνι. Έτσι η Constance έφτιαξε γιρλάντες από λουλούδια της άνοιξης - οι όποιες συνέδεαν τις παρανύμφους - αφού πρώτα τα είχε βουτήξει σε ασβέστη για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν και το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο, οι σταγόνες χρώματος στο χαλί της ναού St Margaret, στο Westminster, ήταν η αφορμή η Constance να «αποκλειστεί»από τη συγκεκριμένη εκκλησία για αρκετά χρόνια.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, ο κόσμος δοκιμαζόταν στις αντίξοες συνθήκες του πολέμου. Τα λουλούδια θεωρούνταν πολυτέλεια και η γη οργωνόταν για την καλλιέργεια τροφής και όχι τριανταφυλλιάς. Το 1947 ο γάμος της πριγκίπισσας Ελισάβετ με τον Philip Mountbatten χάρισε μια δόση λάμψης στο θλιβερό μεταπολεμικό Λονδίνο.
Η Constance είχε διακοσμήσει την Μονή του Westminste με αγγλικά, φθινοπωρινά λουλούδια μέσα σε μεγάλα δοχεία ενώ για τα τραπέζια στο Μπάκιγχαμ επέλεξε ροζ και λευκά γαρίφαλα βρετανικής καλλιέργειας. Η νύφη κρατούσε ένα τεράστιο μπουκέτο από ορχιδέες που κάλυπτε σχεδόν όλο της το φόρεμα.
Η δεκαετία του '50 στάθηκε η χρυσή εποχή των… γαμήλιων λουλουδιών - με κάποιες εξαιρέσεις βεβαίως. Η Audrey Hepburn παντρεύτηκε τον Mel Ferrer με μια διακριτική κομψότητα το 1954 και, παραδόξως, η νεαρή Brigitte Bardot φορούσε, το 1952, μόνο ένα μικρό μπουκέτο λουλούδια στο λαιμό ενώ τα χέρια της τα είχε τυλίξει σε fur muff.
Το 1956, η Grace Kelly παντρεύτηκε τον πρίγκιπα του Μονακό και όλος ο κόσμος μαγεύτηκε. Όλες οι επιλογές της, από το νυφικό μέχρι τα λουλούδια, αποτελούν σημείο αναφοράς και παράδειγμα κομψότητας μέχρι σήμερα.
Λίγα χρόνια αργότερα, ένα τρίο των βρετανικών βασιλικών γάμων, θα μεταδοθεί για πρώτη φορά. Πλέον οι επιρροές του Χόλιγουντ είναι πιο εμφανείς. Το 1960, η uber-chic πριγκίπισσα Margaret επέλρεξε μια πιο μίνιμαλ εκδοχή του μπουκέτου που είχε κρατήσει η αδελφή της το 1947. Στη συνέχεια, θα έρθουν δύο βασιλικοί γάμοι και μαζί τους ένα νέο όνομα στην διακόσμηση λουλουδιών: η εταιρεία Pulbrook & Gould.
Η Lady Pulbrook και η Rosamund Gould συνέχισαν τη φιλοσοφία της Constance συνδυάζοντας πάντα με απόλυτη κομψότητα. Τα πρώτα δείγματα δουλειάς τους τα είχαν δείξει στο γάμο της Katharine Worsley, το 1961, με το Δούκα του Κεντ στο York Minster όπου χρησιμοποίησαν τα λευκά τριαντάφυλλα του York. Δύο χρόνια αργότερα, η εταιρεία Pulbrook & Gould επιλέχθηκε για το γάμο της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας στο Westminster Abbey. Και πάλι, διαμόρφωσαν ένα ήρεμο, ρομαντικό σκηνικό με μπουκέτα από αρωματικά λουλούδια της άνοιξης ανάμεσα στα οποία καμέλιες και γιασεμιά.
Όσο πηγαίνουμε προς τα μέσα της δεκαετίας του '60, η λάμψη των λουλουδιών αρχίζει να χάνεται. Τα μπουκέτα γίνονται πιο λιτά και πιο μικρά. Σε πολλές φωτογραφίες, μάλιστα, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι τα λουλούδια ήταν πραγματικά! Πλησιάζοντας στην δεκαετία του '70 η συνύπαρξη γαμήλιας τελετής και λουλουδιών είχε γίνει πια προαιρετική. Λευκό κοστούμια θεωρήθηκαν κομψό, εμπνευσμένο από αυτοσχέδιο γάμο.
Το κίνημα των χίπις έκανε μόδα τα αυτοσχέδια μπουκέτα από αγριολούλουδα αλλά και το στολισμό των μαλλιών με άνθη. Η Sharon Tate, η οποία παντρεύτηκε το σκηνοθέτης Ρομάν Πολάνσκι το 1968, έμοιάζε με κάποια σύγχρονη Οφηλία με άγρια ??λουλούδια σκορπισμένα στα μαλλιά της και ένα μικροσκοπικό λευκό φόρεμα.
Υπήρξαν και τότε ακόμα μερικοί παραδοσιακοί γάμοι. Η πριγκίπισσα Anne φορούσε ένα σχετικά συντηρητικό φόρεμα στο γάμο της το 1973 αλλά κρατούσε ένα όμορφο μπουκέτο από λευκά τριαντάφυλλα και κρινάκια. Το 1981 ο γάμος της Lady Diana Spencer και του πρίγκιπα Καρόλου συνοψίζει το ρομαντικό κίνημα που είχε αρχίσει να αναπτύσσεται. Ο γάμος τους εξακολουθεί να θεωρείται μία από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές της αγγλικής βασιλικής οικογένειας. Οι τεράστιες ανθοδέσμες και ο πλούσιος στολισμός επανήλθαν. Δεδομένου ότι η εκδήλωση παρακολούθησαν πάνω από 750 εκατομμύρια άνθρωποι, σχεδόν κάθε νύφη στον πλανήτη τώρα ήθελε να είναι μια νεράιδα πριγκίπισσα.
Ο ευφυής Kenneth Turner, ο οποίος είχε εκπαιδευτεί στην Pulbrook & Gould, αναμείγνυε φρούτα και λαχανικά με τα λουλούδια προσφέροντας ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα με μπαρόκ και ρομαντικά στοιχεία.
Εγώ, σχεδίασα το γάμο του πρίγκιπα της Ουαλίας και της Δούκισσας της Κορνοάλης ο οποίος αντανακλούσε την αγάπη του ζευγαριού για τη φύση με τη χρήση ζωντανών φυτών και κομμένων λουλουδιών από τους κήπους τους για τη διακόσμηση του Windsor Guildhall και το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου.
Μια ιδέα που ανέπτυξα ακόμη περισσότερο στο γάμο του Δούκα και της Δούκισσας του Cambridge τον Απρίλιο του 2011, με τη ''λεωφόρo'' των δέντρων στο Westminster Abbey, και στρέμματα από κρινάκια, τα οποία μαζεύτηκαν από το Windsor Castle και ευτυχώς επέστρεψε εκεί μετά την τελετή.
Η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, θέλει τους γάμους πιο ποικιλόμορφους από ποτέ. Δεν υπάρχει πλέον μια τυπική μορφή και τα λουλούδια του γάμου προσαρμόζονται κάθε φορά ανάλογα με τις επιθυμίες του ζευγαριού. Το 1923, η Vogue: ''Η μόδα έχει αντικαταστήσει το έθιμο και η ατομικότητα έχει αντικαταστήσει και τα δύο''. Σαν να γράφτηκε χθες».
Πηγή: www.telegraph.co.uk
:in.gr