Δεν έχει σηµασία αν είναι γαµήλιο, επετείου ή γενεθλίων. Για να θεωρηθεί επιτυχηµένο ένα πάρτι κανείς δεν πρέπει να µείνει αραγµένος στην καρέκλα του. Και στην περίπτωση του γαµήλιου πάρτι αυτό σηµαίνει πως από την πίστα θα παρελάσουν οι πάντες, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και στιλ: από ξεσαλωµένα δεκάχρονα µέχρι τη θεία σας τη χίπισσα. Κι εσείς θα χορέψετε τα πάντα, από νησιώτικα µέχρι ντίσκο, βαλς και ραπ. Το θέµα είναι µε ποιον και πώς.
Όλοι στην αρένα
Ένα ποτήρι σαµπάνια παραπάνω και το κατάλληλο ρεπερτόριο θα φέρουν τους σνοµπ συναδέλφους, τη συντηρητική ξαδέλφη και τους µεθυσµένους µε την ευτυχία σας κολλητούς στον εξοµοιωτή του dancefloor. Εδώ οι αντιστάσεις κάµπτονται συµπαρασύροντας την αξιοπρέπεια των περιστασιακών χορευτών, ειδικά αν πρόκειται για εντελώς ερασιτέχνες. Σοβαροί θείοι σηκώνουν ξαφνικά το δείκτη τους στον αέρα α λα Τραβόλτα βγάζοντας ενθουσιώδεις κραυγές και επιδίδονται σε εξωφρενικές φιγούρες µε ύφος «εγώ απλά κάνω την πλάκα µου» για να δικαιολογήσουν κινήσεις που συναγωνίζονται σε χάρη τη µεγάλη καφέ αρκούδα. Αναλόγως πολλές από τις κυρίες δεν είναι καλύτερες, αφού χορεύουν όλα τα «µοντέρνα» µε τον ίδιο ακριβώς τρόπο: µε τα χέρια διπλωµένα, τα µπράτσα κολληµένα στον ηµιάκαµπτο κορµό τους και τα οπίσθια τουρλωµένα να - τρόπος του λέγειν - λικνίζονται. Στην ουσία βρίσκονται µια, δυο κινήσεις πριν από αυτό που οι Αµερικανοί αποκαλούν funky chicken, κάτι σαν τα δικά µας παπάκια των παιδικών πάρτι. Όσες παίρνουν το θέµα πιο ζεστά στροβιλίζονται ηµιαγκυλωµένες στο ρυθµό σχηµατίζοντας µε τα χείλη τους ένα λάγνο - έκπληκτο Ο, το οποίο κολακεύει τα χείλη και το πρόσωπο µόνο αν η ταυτότητά σου γράφει Ναόµι Κάµπελ.
Στις άλλες δύο βασικές κατηγορίες χορευτών ανήκουν οι αρχάριοι και η µετεξέλιξή τους, οι επαγγελµατίες. Οι πρώτοι, αν και χαριτωµένοι, αντιµετωπίζουν λίγο αγχωµένα την απειρία τους µένοντας προσηλωµένοι αφενός στο να µη χάσουν τα βήµατα και αφετέρου στο να µην ξενυχιάσουν τον/την παρτενέρ τους. Σε κοµµάτια που επιτρέπουν µεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης, π.χ. φανκ, ντίσκο ή R 'n' Β, διατηρούν ένα ενδιαφέρον στιλ. Είναι ζήτηµα χρόνου να το εξελίξουν και να αποκτήσουν άνεση επαγγελµατία ή πάρτι άνιµαλ.
Αυτό που κάνει τα κεφάλια να γυρίζουν µε τους επαγγελµατίες - και τα πάρτι άνιµαλ - είναι η ευελιξία τους. Συντονίζονται αυτόµατα µε κάθε είδους µουσική και καταπλήσσουν ακόµα κι αν δεν έµαθαν ποτέ όλα τα βήµατα του τσα τσα ή του ροκ εν ρολ. Παραµένουν εξίσου γοητευτικοί και σέξι είτε τα ηχεία λιώνουν µε Μπάρι Γουάιτ είτε δονούνται από την drum 'n' bass. Αυτοί θα το 'χουν ακόµα κι αν ο dj το γυρίσει στο καλαµατιανό. Κι ας µην είναι το καλύτερό τους.
Καβαλιέρος από την κόλαση
1. Ο δεινός χορευτής
Το αγαπηµένο στιλ χορού των nerds τους µεταµορφώνει στην πίστα σε επικίνδυνους καβαλιέρους. Αν η ντάµα τους δεν κρατήσει απόσταση ασφαλείας ρισκάρει να καταλήξει µε µελανιές. Κρατώντας τον σφιχτά από το χέρι υπάρχουν ελπίδες να τον εξηµερώσετε (Σε έκσταση, ο Αντονι Ραπ στην ταινία Rent).
2. Το κολλητήρι
Στην πρώτη ευκαιρία τα χέρια του κατευθύνονται στους γοφούς και στα οπίσθια της ντάµας του. Αποµακρυνθείτε πριν γίνει πολύ ενοχλητικός. (Ο Τζον Τραβόλτα κολλάει πάνω στην Ούµα Θέρµαν στην ταινία Be cool).
3. Ο Χορευτής µε τα δάχτυλα
Είτε σάλσα είτε βαλς είτε ντίσκο, µόνο µια κίνηση κάνει. Δεν συντονίζεται
ποτέ σωστά µε το ρυθµό και χρειάζεται επειγόντως µαθήµατα χορού. (Ο Άντονι Χόπκινς στην ταινία Με χέρι και καρδιά).
πηγη:in.gr